Le Association pro un Lingua Auxiliar International (IALA) scribeva que un lingua auxiliar es “pro le utilisation universal inter personas de linguas materne differente como medio commun de communication secondari a omne linguas national e in conflicto con nulle” (Provisional Committee on Auxiliary Language Survey, 1927).

Multe linguistas mesmo non comprende le punctos final de iste citation. Primemente, un lingua planificate es subordinate a linguas national, e illo non es intendite a reimplaciar le lingua materne proque illo existe pro adjutar, non pro supplantar. Secundemente, un lingua planificate es in nulle concurrentia con le linguas national proque illo es totalmente neutral. In contrasto con le rivalitate concernente qual lingua utilisar a conferentias, un lingua planificate se trova in le position invidiose de esser impartial. Iste impartialitate existe proque un lingua planificate appertine a necuno e es de facto le sol proprietate commun a omne parlatores national.

Un lingua planificate non es solmente linguisticamente neutral. Il ha altere campos ubi un neutralitate importante existe, a saper, un lingua planificate ha nulle affiliationes con ulle cultura, politica, religion o altere tracto associate con un lingua national.

Un grande avantage de un lingua planificate es que illo es facile a apprender. Le carga super le memoria es un fraction de illo necesse pro apprender un lingua national. De facto on pote apprender un lingua planificate post minus de tempore del qual on ha necessitate pro refrescar un lingua national.

Isto duce a un qualitate importante implicite in un lingua planificate: necuno ha le avantage super alteres, proque omnes debe apprender le lingua. Le parlatores indigene de linguas official a conferentias se gaude de un avantage obvie e injuste super personas al quales il non es permittite de utilisar lor lingua materne. In iste caso le lingua planificate gania in duo sensos: o un persona pote utilisar su lingua indigene e lassar lo traducer in le lingua planificate neutral, o ille ha necessitate de apprender solmente un altere lingua a parte le sue, plus tosto que essayar a apprender tante linguas national, quante ille considera necesse pro exequer su affaires. Dunque on pote concluder que le neutralitate de interlingua es un ver avantage.

Interlingua ha nulle cultura, nonne?

Le function de interlingua non es promover ulle cultura ma esser un lingua ponte inter culturas national. Le lingua es le instrumento que rende le cultura human possibile. Ma le cultura non es exclusivemente basate super un nivello national: un nation o un pais poterea haber plure culturas—christian, judee, islamic; occidental, oriental; classe obrer, medie, e alte. Interlingua non incoragia un conflicto de culturas—un persona pote esser e un bon islamita e un bon occidental e un bon membro del classe medie sin abandonar su stato de esser un bon patriota o un bon enthusiasta pro communication intercultural e international.

Esserea interessante demandar al questionator lo que le cultura es. Le cultura social es omne ille modos acceptate de conducer se (habito, alimento, passatempores, etc.) e de organisation social (education, practicas religiose, etc.) que son commun a un societate e que son reguardate como “traditional” al societate e transmittite per illo trans le generationes. Il ha anque certe subculturas intra iste culturas. Il existe varie altere phenomenos connectite con tal subculturas—delinquentia, ethnicitate, paupertate, classe social e le juventute. Le lista es quasi interminabile.

Un discussion del valores de un cultura “possedite” per un interlinguage es in van. On pote vider isto si on reimplacia le parola “interlingua” con ulle altere lingua. Per exemplo “Anglese ha nulle cultura” o “Russo ha nulle cultura”. Es ver que le lingua materne de un persona debe conditionar in certe modo su pensar. Per exemplo, quando un anglophono indigene usa verbos, le multiplicitate de tempores in anglese le face considerar quando un action habeva loco, ma le systema verbal de russo face russophonos indigene a considerar como un action ha loco plus tosto que le “quando” de un action. In general es ver que un lingua per se non transmitte un cultura; le lingua es plus tosto un de plure medios del transferimento de un cultura.

Dunque interlingua non contine o transfere per se un cultura specific. Interlingua es usate per personas de omne combinationes de culturas.

De facto un lingua neutral es un ponte inter personas de locos multicultural e multilingual. Un lingua neutral non pote transferer su cultura particular si un tal cultura non existe.

Un parola de aviso es nunc pertinente. Quando on utilisa interlingua con personas de varie paises e culturas, on debe apprender le finessas de varie culturas pro averter offenses non intendite. Per exemplo, le anglophono debe saper quando on deberea tutear o vosear (dicer “tu” o “vos”); similarmente, le nord-americano debe saper que on non adressa omnes utilisante lor prenomine; le arabe debe saper que durante un conversation le occidental in general prefere mantener un distantia plus grande inter le visages que place al arabe. Il va sin dicer que iste avisos cultural ha nihil a facer con interlingua, e isto sublinea le facto que interlingua per se ha nulle cultura a transmitter.

Dicite isto, es anque ver que il ha a vices un association de un cultura con certe linguas national. Per exemplo, le anglese ha un association con imperialismo, le russo e chinese un association con communismo, le hebreo con judaismo, le arabe con islamismo. Ma on poterea discuter, an le imperialismo, le communismo, le judaismo, o le islamismo son “culturas” o plus tosto “ideologias.” Le uso de un lingua national dunque sovente significa que le lingua es identificate con un ideologia, un certe gruppo de personas o un stato. A causa de isto, le tentativas del ex-URSS a introducer le russo in le paises del Est-Europa esseva un grande fallita; in India il ha un grande resistentia contra le uso del anglese a causa de su connotationes imperialistic; in Catalonia on vide de plus in plus le refusa de utilisar le espaniol, le lingua de su oppresor percipite.

Si on adopta un lingua national pro intercommunication, on debe anque considerar le facto que on anque deberea forsan adoptar le ideologias de certe (ma certe non omne) usatores del lingua. In iste caso le usator fortiate habera certe barrieras psychologic a superar.

Con interlingua, un lingua neutral in omne sensos, on ha nulle cultura in le senso del parola generalmente acceptate.

Que pote on facer con interlingua, mesmo si on lo apprende?

Es optime introducer un elemento personal. Si on demanda a un puera de parlar super su nove amico, illa non mentionara lo que alteres dice super ille, ma lo que illa pensa de ille. Si on vos demanda que on pote facer con un computator o apparato fax, lo optime es dicer lo que vos mesme face con illos. De modo similar, es preferibile esser personal—mentionar como vos utilisa interlingua nunc. Per iste responsa on sublinea como interlingua functiona actualmente. Solmente postea potera vos mentionar lo que altere personas face con interlingua. Tunc vos potera listar altere usos legitime e potential de interlingua.

Si on lo considera apposite, on poterea demandar al questionator lo que ille face con su lingua materne. On poterea responder que on pote usar interlingua pro le mesme scopos. Tunc on poterea demandar que on pote facer con ulle lingua ben cognoscite. Ille responderea forsan, “Pro vader al estraniero”. Isto es un bon ration pro apprender un lingua, ma un sol lingua ha su limitationes. Proque apprender francese si on va eventualmente a Germania? Esque il vale le pena de apprender un lingua durante plure annos simplemente pro passar su vacantias in un numero limitate de paises? “Pro leger jornales, libros e magazines.” Un ration excellente e laudabile. Ma on debe haber multo alte cognoscentias del lingua pro facer isto; le jornales e magazines in su proprie lingua habera forsan le mesme contento; e le major parte de libros essera forsan jam traducite in altere linguas. “Pro reguardar le television e ascoltar le radio.” Anque un ration acceptabile, ma pro isto on ha anque necessitate de bon cognoscentias del lingua.

Pro esser honeste, le homine al strata, qui ha apprendite un lingua moderne al schola, lo trovarea extrememente difficile comprender omne parlatores del lingua moderne, leger jornales e magazines, comprender programmas in television e radio. Qual compensation pro tante annos de studio! Si on vole facer ulle de iste activitates plure annos post haber quitate le schola, on debe refrescar su cognoscentia del lingua, ma in le caso de interlingua on poterea apprender interlingua ab initio in minus de tempore necesse mesmo pro refrescar un lingua moderne.

Queconque on pote facer con un lingua national, es rationabile acceptar que on pote facer lo mesme con interlingua. Es irrelevante que al presente on non face multe de iste cosas, que es a causa del manco de ressources. Lo que on pote facer con un lingua international on anque pote facer con interlingua, date le ressources.

Que nos considera nunc un altere question. Que nos assume que vos non utilisa un computator o apparato fax, qual responsa poterea on dar al question “Que pote on  facer con un computator o apparato fax?” Vostre responsa esserea forsan “Nihil del toto” o “Io ha nulle idea.”

Tunc on poterea demandar vos, proque vos non los utilisa. Que esserea le responsa?

· Pavor de nove apparatos? Tunc vos deberea considerar como superar iste pavor de manear le nove technologia.

· Nulle tempore? Ha vos considerate que vos pote sparniar tempore utilisante iste apparatos?

· Prejudicio? Si vos crede que le vetule methodos son le optimes, reconsidera le pro e le contra del ambe systemas.

· Ignorantia? Informa vos plus, e vostre decisiones essera basate super cognoscentias e non ignorantia.

· Negligentia? Declarar se contra le uso de computatores e apparatos fax, si on es honeste, esserea negligentia in le mundo moderne. Si vos esseva un dirigente de un firma, il esserea un acto de negligentia non utilisar computatores o apparatos fax. Si vos personalmente non vole o sape utilisar istos, vos, como chef, debera emplear qualcuno qui sape utilisar los. Si non, le grande firma fallera.

Pro iste mesme rationes on non adopta interlingua—pavor de deber passar tempore a apprender lo; prejudicio, credente que su lingua materne vadera ben; ignorantia del beneficios de interlingua; negligentia de non provider le avantages universal de adoptar interlingua.

Interlingua ha nulle litteratura, nonne?

Interlingua es un lingua planificate. Le termino “planificate” describe idealmente le linguas si-nominate artificial, proque illos non ha evolvite ma ha essite planificate o deliberatemente construite. Un parte del profilo de empleo de un lingua planificate es eliminar le irregularitates presente in le linguas national, que rende le apprender de un lingua national si difficile.

Le function primari de un lingua national, que es naturalmente evolvite, es le communication inter parlatores del mesme lingua: le function international es secundari e sovente absente. Del altere latere, un lingua planificate (auxiliar, artificial, o construite) es specificamente create pro superar le barriera linguistic.

In vista de isto, un lingua planificate non es scribite pro fornir litteratura, e consequentemente haber nulle litteratura non pote esser un critica valide (mesmo si iste assertion esseva ver).

Ma que vole on dicer per “litteratura”? Pensa on de poesia, romances, essayos, e altere “obras de imagination characterisate per excellentia de stylo e expression e per themas de interesse general o stabile”, como le dictionario defini “litteratura”? Si isto es le caso, le responso es un “no” qualificate. Nulle scriptores utilisante un lingua planificate ha unquam ganiate le premio Nobel pro litteratura, ma illes qui scribe utilisante un lingua planificate non scribe con iste intention in vista. Illes scribe pro communicar un information.

In general illes qui apprende un lingua planificate non son “gentes de litteras.” Illes son scientistas, linguistas, communicatores, personas qui ha nulle desiro o intention de succuter le mundo con qualcun obra de maestro brilliante. Dunque il es nulle surprisa o secreto que il ha un manco de “litteratura” original in interlingua.

Nonobstante, si on vole material classic a leger in interlingua, on trovara traductiones del classicos traditional in interlingua. Le numero de libros in traduction cresce cata anno. Il ha anque multe litteratura original a leger in interlingua, ma non scribite con le intention de candidar se pro un premio.

Nulle scriptor in interlingua unquam pretenderea al stato de Tolstoi o Shakespeare. Isto non es a dicer que il es impossibile attinger tal attitudes litterari in interlingua. Forsan un die se apparera un tal persona, ma pro le momento on concentra super le aspecto communicative plus tosto que litterari.

A proposito, le majoritate de personas qui apprende un altere lingua non lo apprende specificamente pro leger le litteratura.

Pro esser juste a interlingua, on pote demonstrar si personas qui offere iste objection vermente ha un desiro genuin pro litteratura. Pote tal personas nominar non solmente scriptores famose de linguas extra lor lingua materne ma anque le obras de iste scriptores? Probabilemente no o solmente con multe difficultate. E si illes nomina tal titulos, pote illes anque dar un conto detaliate de plus de dece titulos? Esque illes pote nominar ulle scriptores romanian, georgian, ukranian, gallese, hungare, chec, irlandese, chinese, japonese, neozelandese, arabic? Le incapacitate de nominar scriptores de ulle de iste linguas es nulle objection a lor valor como linguas. In omne caso, le majoritate de “litteratura” non es del sorta litterari ma del sorta communicative.

Dunque iste objection de un absentia de litteratura es solmente un diversion, un pista false.

Esque interlingua collabera in dialectos?

Un lingua natural es usate inter personas del mesme nation. Intra un nation se trova subgruppos. Iste subgruppos pote esser isolate o differentiate ab le altere parlatores del lingua per geographia, classe social, e altere interesses o culturas. Ubi iste subgruppos appare, monstrante differentias de uso del lingua, on pote vider dialectos, ma le linguage intra un gruppo con le mesme interesses o cultura non collabe in dialectos.

Un lingua international—sia un lingua national, sia un lingua planificate—ha le scopo de esser le modo de constituer le forma de intercommunication. Le motivation de esser comprendite habera le effecto de evitar un collapso in dialectos.

Si personas de linguas national differente vole communicar in un de iste linguas, le desiro de obtener intercomprension es si forte que le parlator del lingua materne parla distinctemente e deliberatemente pro permitter communication. Proque le prime scopo de un lingua international es permitter intercomprension, le parlatores facera de lor melio pro parlar distinctemente.

Le avantage de utilisar un lingua planificate pro intercommunication es que omne parlatores debe primemente pensar ante de parlar. E isto significa que le parlatores non tendera a parlar negligentemente o utilisar idiotismos que le alteres non comprendera.

Connectite con isto, le uso de un lingua planificate evitara le costume irritante de parlar con metaphoras, que sembla al usator bon illustrationes de lo que ille vole parlar. In realitate illos servi solmente a confunder quando le parlator continua utilisar le metaphoras o—lo que es etiam plus irritante—miscer le metaphoras.

Un difficultate occurre quando on utilisa metaphoras del mundo sportive. Si le auditor (o interprete) non comprende le regulas o la terminologia del sport concernite, le parlator non pote facer se comprendite del toto. Infortunatemente, le politicos abusa tal metaphoras, e per consequentia il es sovente impossibile traducer lor ideas continuemente. Traducer—o plus tosto reformar—un metaphora non es troppo difficile; ma quando on continuemente utilisa partes de tal expressiones, le interprete ha difficultate a trovar reformulationes que pote mantener le argumento comprensibilemente.

In omne caso, le tendentia inter linguas national a collaber in dialectos ha relentate se. Isto es forsan a causa del intercommunication facile de hodie. Le decennios recente ha vidite le disapparition de dialectos plus tosto que lor apparition.

Es interessante notar a conferentias ubi on utilisa interlingua que omne parlatores se effortia a facer se comprendite e rarmente utilisa metaphoras. Mal interpretationes son relativemente rar a tal conferentias, e le resultato al conferentias international de interlingua es que le romaniano comprende le hungaro, le nord-americano comprende le checo, le francese comprende le svedese, e le hollandese comprende le norvegiano in harmonia perfecte.

Si interlingua es si bon, proque non lo supporta le politicos?

Il ha ja politicos qui supporta interlingua! Pro exemplo, in Svedia il ha membros del parlamento svedese qui son membros del Societate Svedese pro Interlingua. De facto, Bertil Fiskesjö, le Vice Presidente del Parlamento svedese, aperiva le Decime Conferentia International de Interlingua a Helsingbord, Svedia, in augusto, 1991.

Ton van den Berg, le burgomaestro de Haino in le Paises basse, es un membro multo active del Societate Nederlandese de Interlingua.

Quando le nove edificio del Parlamento Europee esseva aperite in Bruxelles le 29 de septembre, 1993, il habeva un die integre de discussiones super le thema “Le problema del Communication e del Linguas in le Communitate Europee: A qual puncto poterea un ‘lingua planificate’ contribuer a su solution?” Iste conferentia, organisate e fundate per le Fundation Hanns Seidel, esseva aperite per dr. Egon Klepsch, Presidente del Parlamento Europee. A iste conferentia interlingua esseva un del linguas presentate. Un suggestion esseva que omne scholares in le Union Europee deberea studiar duo linguas “estranier”—un lingua planificate e un lingua national.

Dunque dicer que le politicos non se interessa pro linguas planificate, includente interlingua, demonstra un ignorantia infortunate.

On poterea reformular le question a “Proque non supporta le politicos le uso international del anglese, que es jam le lingua international?” Formulate assi, le question demonstra plure assumptiones false. Le politicos supporta anglese in Europa, ma illo es solmente un lingua official del Union Europee. Le question contine un assumption erronee, a saper, que le anglese es le lingua international. Le facto es que nulle politico non-anglese promoverea anglese como le sol lingua in le Union Europee. Qual politico non-anglophone introducerea un projecto legislative in su parlamento que offerea a sacrificar su lingua national pro anglese? Ille certemente perderea le proxime election!

Pro esser practic, le realitate es que in general le politicos ha tante cosas a occupar lor tempore. Lor supporto pro interlingua es solmente un de mille cosas. Le politicos age secundo le conditiones que les mantene in poter. Brevemente, il ha plus de votos in altere prosecutiones. On debe memorar que un politico age secundo le numero de litteras que ille recipe in su currero.

Dunque, si un politico recipe assatis de litteras super un certe thema, ille facera qualcosa super illo. Le facto es que relativemente pauc votatores scribe a lor parlamentarios. Le questionator poterea facer su parte pro le supporto de interlingua si ille mesme poterea persuader personas a scriber a parlamentarios, demandante les a considerar le valor de interlingua. Si le parlamentarios recipe nulle litteras super un thema, illes non perseque le thema. Il es talmente simple—nulle litteras, nulle action. Si le questionator vole action, que ille age!

Es interlingua vermente perfecte?
On dice que illo es plen de irregularitates.

Es importante non arguer con le cynico. Si le persona es un dubitator, es de plus valor ganiar le persona que destruer su argumento. Iste persona ha legite super certe cosas partialmente ver, como verbos si-nominate irregular. Es bon lassar le parlar. Demanda que ille vos da le fonte de su information e demanda in qual modo le irregularitate es irregular. Demanda altere exemplos. Tosto ille tacera a causa de manco de information.

Es bon esser preste pro le objectiones de antagonistas. Pro isto on debe esser armate in avantia. Hic es un objection frequentemente date: il ha verbos irregular como ha, es e va (pro habe, esse, e vade). Un responsa inexpectate esserea offerer altere “irregularitates” como fa (pro face), fu (pro esseva), van (pro le plural de vade), son (pro le plural de esse), era (anque pro esseva), sia (pro esse), sera (pro essera), e serea (pro esserea). Il le surprendera que vos es preste a offerer ancora de “irregularitates” non familiar a ille.

Le realitate es que iste formas non son irregular del toto proque illes son regularmente formate ab le linguas de fonte, essente trovabile in al menos tres del linguas. Le problema es que illos ha le aspecto irregular, non conformante se con le regulas applicate al verbos in le plen forma. Dunque le cynico simplemente confunde le idea de “expectation” con “regularitate.”

Ben que omne iste formas son regularmente formate, secundo costume solmente un del formas se usa generalmente. On usara le curte formas es, son, ha, va, serea, e serea si frequentemente proque es a expectar que le parlator prefere utilisar un curte forma pro un parola in uso frequente. On nunquam incontra le formas fa o fu, dunque on poterea dicer que istos non existe in practica.

Quanto al formas era, sia, sera, e serea, istos existe latere a latere con le formas “normal,” ma le opinion general tende a rejectar era, que in omne honestate ha le aspecto de un periodo historic. Le forma sia es usate per illes qui son accostumate al vetule dies quando le instruction de linguas a traverso le grammatica esseva expandite. Tal personas expecta le forma special del imperativo e conjunctivo del verbo esser, que es si distinctive del linguas romance.

Dunque, le question de si-nominate irregularitates se leva con pauc verbos e con le verbo esser in particular. Ma il es normal in le linguas romance, non a mentionar in anglese, germano e alteres, que le verbo esser is irregular. Interlingua simplemente reflecte iste diversitate. Nonobstante, es sempre correcte usar le forma normal del verbo, e si le usatores de interlingua se consenti de non utilisar le variantes, tunc le practica causara lor morte.

On pote vider ancora un confusion concernente “regularitate”, si on studia le formation de substantivos in loco de tempores de verbos. Per exemplo, que esserea le formation “regular” del action de coronar? Coronamento o coronation? Le facto es que ambes son formationes “regular” e ambes son “expectate” secundo le regulas de formulation substantival in le linguas romance. Proque interlingua es un lingua basate super lo que occurre naturalmente in le linguas natural, lo natural se trova in interlingua.

Hic es le differentia de philosophia inter le formation de parolas in linguas naturalistic, que reflecte linguas natural, e linguas schematic, que seque un schema determinate per lor creatores. Es false condamnar un lingua naturalistic pro non sequer le philosophia schematic. Le linguas naturalistic simplemente non obedi regulas facite per solmente un homine: illos obedi le regulas facite per le milliones de parlatores, qui de facto usa le linguas normal- e naturalmente.

Un tertie plancto sub le capite de “irregularitate” es le orthographia in interlingua. In interlingua on ha pares de orthographias acceptabile: ch/c, ph/f, rh/r, th/t, e y/i. Dunque on ha le pares christiano/cristiano, photographia/fotografia, rhapsodia/rapsodia, theatro/teatro, e psychologia/psicologia. Omne le prime orthographias (ortografias) son  considerate conservative per alicun criticos.

Le explication pro le prime forma es que illos reproduce le transliteration traditional de litteras grec chi, phi, rho, theta, e upsilon. Le espaniol, italiano, e portugese ha adoptate le secunde forma, que es phoneticamente orthographiate (foneticamente ortografiate) e plus simple a utilisar. Dunque le interlingua rhythmo, que utilisa tres del litteras grec considerate in supra, es ritmo in espaniol, italiano, e portugese, ma rhythm, rhythme e Rhythmus in anglese, francese, e germano.

Ab isto on vide que ambe orthographias son usate in le linguas de fonte. Nihil vos impedi de utilisar un “ortografia fonetic” in interlingua, si vos lo desira, proque “rhythmo” e “ritmo” son ambes bon interlingua. Ancora un vice, il non se tracta hic de “irregularitates” del toto: isto se tracta plus tosto de variationes utilisate in le linguas de fonte.

In addition, criticos mentiona le litteras duple (como in “acceptar,” “ille,” “irregular,” permission,”), que illes trova confundente pro comenciantes e parlatores de linguas non romance. Ma in interlingua il existe un orthographia collateral ubi litteras duple representante un consonante singule son simplificate con le exception de ss. Le insistentia super un imposition de consonantes singule es instigate per le philosophia schematic. Si un lingua seque lo que occurre in le linguas national, tunc un lingua naturalistic basate super linguas romance debe acceptar consonantes duple, proque illos se trova in le linguas national.

Le quarte e ultime assertion de “irregularitate” es le accentuation: impresion, libro, mentionar, nutrimento, parlator, ma homine, poterea, practica, tempore. Un studio honeste revelara que il ha anque nulle irregularitates hic. Como in linguas national il ha regulas e subregulas pro pronunciation. Secundo le regula principal, le vocal ante le ultime consonante es accentuate; ma secundo le subregulas parolas con certe terminationes linguistic ha le accentuation super un vocal anterior.

Dunque omne parolas son regularmente accentuate, obediente le regulas de accentuation. Le linguas natural varia le accentuation secundo regulas e subregulas, e interlingua, como lingua naturalistic, ha un systema de accentuation trovate in linguas national. Insister que omne parola debe esser accentuate super le mesme vocal es le philosophia linguistic del linguas schematic. In contrasto, un lingua naturalistic obedi regulas naturalistic e non regulas schematic.

On poterea notar que antagonistas “dice” multe cosas, ma illes lo facerea in omne caso, nonne? Illes sempre vole trovar ammunition a lanciar contra un lingua que non les place. Assertiones super le abundantia de si-nominate irregularitates in interlingua son generalmente propaganda per illes qui ha pavor del superioritate de interlingua super lor lingua preferite e pro le quales lor lingua es un sorta de religion o obsession plus tosto que un instrumento de communication.

Non es consiliabile esser troppo idealistic e asserer que interlingua es de facto perfecte. Un tal assertion poterea ducer a argumentos inutile, e on poterea destruer le argumento del perfection facilemente con un bon exemplo que nos non ha vidite. Le linguistas del IALA esseva humanos fallibile, e es sempre possible que in certe casos il ha habite un conclusion disputabile. Un bon aviso es lassar le doctrina de infallibilitate al religion. Le problema actual non es trovar un lingua que functiona perfectemente ma trovar un lingua que functiona ben, e interlingua functiona ben sin disputa, como on vide a conferentias de interlingua.

In addition, interlingua es un lingua remarcabilemente facile a apprender. Nonobstante, on non debe asserer que interlingua es le lingua auxiliar le plus facile a apprender. Isto poterea esser forsan ver in vostre caso, e isto poterea esser ver in general, ma un tal assertion compli nihil quando on disputa con un antagonista.

Finalmente, il vale sovente nihil essayar a destruer o indicar le “irregularitates” in le lingua preferite del antagonista. Per iste approche on perdera le bon voluntate del antagonista, e per consequentia su desiro a defender su lingua superara ulle prestessa a ascoltar vos. Es melior promover le bon punctos de interlingua.

Interlingua non es real, il es artificial, nonne?

Que significa “real”? Es il mal esser “artificial”? Un avion es forsan un ave artificial, ma un avion es vermente real!

Si qualcosa es “artificial” (isto es, facite artisticamente), isto significa que le cosa ha essite facite pro un certe scopo, excludente factores non desirabile. In qual caso, certe cosas artificial son bon: lumine artificial, ben que non “real”, es preferibile al obscuritate, nonne?

Ben que on nunc ni parla ni scribe le latino classic, illo nunquam moriva ma ha evolvite sin interruption al linguas romance contemporanee. Interlingua, como le prototypo del vocabulario regularisate de iste linguas, es le latino moderne vivente hodie. Illo non es artificial ma un simplification planificate que ha abolite le irregularitates del linguas romance.

In plus, interlingua es un lingua naturalistic. Nulle individuo o gruppo isolate de individuos ha restructurate su grammatica o vocabulario secundo su preferentias private e arbitrari. Isto anque significa que nulle creator ha imponite un regula, per exemplo, que homonymos non pote exister in le vocabulario de interlingua. Dunque le parola sol es un substantivo (i.e., le grande reactor de fusion que provide lumine e energia al Terra e al altere planetas que lo circumfere) e anque un adjectivo significante que un persona o un cosa non se trova con ulle altere persona o cosa. E le termination –ar pote indicar un infinitivo (crear), un adjectivo (solar), o un substantivo (dollar).

Assi, le vocabulario de interlingua non es un nove creation artificial ma plus tosto le regularisation del latino in un forma generic e ben recognoscibile ma simplificate.

Similemente, le grammatica de interlingua es reducite al minimo necesse pro governar le uso de su vocabulario in linguage coherente. In interlingua le vocabulario e le grammatica, in vice de esser componentes rigidemente separate le un ab le altere, se combina in un unitate interdependente e completemente compatibile.

Le resultato es que interlingua es tanto real e natural como ulle lingua national. E como ulle lingua natural le usatores de interlingua lo developpa continuemente pro accomodar lor necessitates cambiante quando illes debe confrontar nove problemas de communication.

[Retro a Interlinguistica]
[Vade al prime pagina]